size son 6ayımın özeti

plan dediğim üşengeçlikten çıkarmadığım ehliyetimi çıkarmak, parmak arası terliklerimi ve mayomu yenilemek, bana sigara yapabilcek ortam koşturmak, kızın takıldığı yazlık mekandaki çoçuklarla aramı iyi tutup haber almak ve gittiğimde silik kalmamak, kendim ayrıyetten tatile çıkmak gibi planlar.
ama içtiğim her sigarada 2-3 plan daha çıkıyor. "bak xx mekanda şişe açtırcam 2 haftaya görürsünüz", "herkesi gibicem", "kanka şu kışın şunu giycem", "bronzlaşmam lazım" "ayfon4 alıcam"..
o dönem benim için acele bir şekilde kendimi restore etmem gereken bir dönemdi, her açıdan her gün bişeyler kovalıyodum. kız beni terk etmeden önce 2 ayda kendime hiç bi yenilik katmamışken artık iyi bi günde 2-3 yeni şey katıyordum kendime.
yarım yamalak ve sıkıcı da olsa en azından dışarıdan baktığında "fena takılmıyo bu çoçuk" imajını verdim. o ivme az sürdü çünkü artık benden bişey görmeden beni sosyal olarak sırtlayan arkadaşlarım benden hafif olarak bıkmıştı, az kalan saygınlığımı ileri günlere bırakıp yazlıktan dönen yakın arkadaşlarıma sığındım.
onlar geldiğinde insan gibi içmedik, hani ben yeni yeni sigara içmeme rağmen her gün 3-4 sigara yanında 3-4 efes extra ve üstüne benim saatlerce süren anlatmalarım. sonrasında içsel olarak biraz rahatladım, artık yeni bi hayat kurabilirdim. en azından asgari olarak altyapım vardı ve arkadaşlarım dönmüştü.
kız unutulcak cinsten değildi. adına kahpelik denilebilcek şeyler yaptı. ben ona nerdeyse hiç kızmadım ama, onun yapabilcek durumu vardı ve yaptı, benim olsa ben de yapardım. ilk ağır kısmı atlattıktan sonraki duygu benim için hırstı, önüme çıkan her fırsatı kovaladım. yüzüme kapalı olan 10larca kapıyı tekrar cabalayarak ve koşturarak açtım. uzun vadeli hedefler koyamıyordum o yüzden kısa vadede ne gelirse önüme en iyisini yapmaya ve kendime pozitif anlamda bişeyler kazandırmaya çalışıyodum.
artık yeni sayılabilcek bir sigara ortamımız vardı. görev dağılımı tam olarak yapılmamıştı ve o ortamda yerim büyüktü.