bende anlatıcam lan dinleyin

dinleyin lan huur çocukları ölücem derdimden.

kızı gönderdikten sonra bildiğiniz ağladım, oturdum ağladım. ayşe diye ağlıyorum, ayşe neden benim değilsin, ayşe neden geçen senelerde fark edemedim senin nasıl biri olduğunu diyorum. ama gerçekten kızın güzelleşmesiyle alakası yok, kız mehmete öyle güzel davranıyo ki, bende zaten senelerdir aşkı özlemişim, kız tam benim isteyeceğim gibi bi kız arkadaşı gibi davranıyo. bunu da önceden anlamak mümkün değil ki dıbına koyayım. sonra diyorum mehmette hak ediyo öyle bi sevgiyi neden hak etmesin, sen hak etmiyosun asıl, başkasından bulursun falan diyorum, yok ayşenin mehmete baktığı o masum, ışık dolu gözler geliyo aklıma, minicik elleriyle mehmetin saçlarını nasıl okşadığı geliyo aklıma, o saçlarda tek bi tel olsam diyorum ölücem resmen. normal değilim yani.

sonra diyorum kendi kendime oğlum uzak dur kızdan da sevgilisinden de, azıcık takılma onlarla, okul dışında insanlarla takıl, iki üç kız daha kaldır finallere kadar, unut işte iç sıç yap bişiler unut diyorum.