kimse mutsuz olmak istemez ama herkes neden mutsuz

takipteyim diye yazmıştım. la inan ki angutyus reyisten sonra diğer entryi merakla beklediğim ikinci konu oldu. güzel ve mantıklı yazıyorsun şahsen.

bir kaç sorum olacak. mutsuzluğun ufaklığımızdan beri bize empoze edildiğini söylüyorsun buna bende katılıyorum. peki etrafımızda bu kadar mutsuz insan ve mutsuz olay varken bu mutluluğu yakalayabilmek yada mutluluğu yaratabilmek ne kadar mümkün?

beynimizin bize ele geçirmesine izin vermemeliyiz diyorsun. buna da katılıyorum ama buna nasıl engel olabiliriz ki? ben örnek vermem gerekir ise ders çalışırken beynimde dönüp duran yabancı düşüncelere saplanıp kalıyorum, bir bataklık gibi. o an ne ile ilgileniyorsam dikkatim dağılıyor ve yabancı düşünceler daha önce kafamda sağlam temeller ile oluşturulduğu için yıkılıp geçilmiyor. çalışmam gereken derslere, işlere kendimi tam anlamıyla veremiyorum.

tamam diyorum, bugün çok mutluyum. ama yabancı düşünceler beynimi kemiriyor. asıl yapmam gereken beni mutlu edecek olan şeye odaklanamıyorum. ve diyorum ki dostum beynimizi kontrol etmemiz gerektiğini söylüyorsun ama bunu nasıl yapacağız? yada beynimizin nasıl kontrol edebileceğimiz öğretilebilir mi? beyin kontrol edilir mi? beynin kontrol ediliyor olmasını aklım almıyor.

düşüncelerinin devdıbını bekliyorum. uzun solukluk yazılar yazarsan sevinirim. gerçekten zevk alarak okudum.