komünizm satranca benzer

satranç takımı. siyah ve beyaz taşlar. iki grubun aynı tahta üzerinde durup, aynı kutu içerisine konan taşlar. kutuda stabil olan savaşçı taşlar, tahtanın üzerinde hayat bulur. felçli bir hayat.
yukarıdan bir el uzanır; baş parmağı ve orta parmağının arasına sıkıştırdığı savaşçıyı ilerletir. sonra bir kare daha, bir kare daha, ve taş ölür. genellikle ölen taşı diğer oyuncu tahtanın kenarına koyar, ve taş güzel bir çerçeveden, oyun dışında kalana kadar karşısındakine vermiş olduğu huzurla seyre dalar.
oyun biter; kalanlar ve kalmayanlar aynı kutuya tekrar sokulur. orada yeni bir oyunu beklerler.

oyuncu ne zaman canı isterse o zaman oynar bu oyunu.
oyunu oynayan taşlar değil oyuncudur.
oyuncu önce piyonları öne sürer. piyonlar eşittir. aynı boyuttadırlar. tek kare ilerlerler.
oyuncu en son vezirini kaybetmek ister. eğer kaybedecekse bu kaybı oyunu kazanmak için verir.
oyuncunun simgesi şahtır. şahı korumak için kayıplar verir. saldırır veya savunur.

siz komünistler şanslısınız. piyon olmaktan çıkıp karşı tarafa ulaşırsanız. vezir olabilirsiniz.
ama bu yine oyuncunun isteğine bağlıdır ve asla şah olamazsınız.

ve asla bir şahı, veziri, atı, kaleyi veya fili bir piyona dönüştüremezsiniz.
aynı cepheyi savunsanız da onlar asla sizin gibi olmak istemeyecektir.
ve oyuncu onları mecbur kalırsa verecektir.

sizi ise oyunun en başında sadece 2 kare ileri sürecektir.

ve komünist genç arkadaşlarım bu sözüm sizedir. bu oyunda ilk harcanacak taşlar olmak yerine, kendinize dolap arkası, kanepenin altı gibi, oyuna dahil olmayacağınız bir yer bulun ve bu oyunu oynatmayın.

sonra bırakın oyuncu yeni bi satranç takımı alsın.