8 yıl bir otobüsün peşindn koştum anlatıyorm

aklıma bu anım gelince gözümü bir hırs bürüdü... bu seferde o otobüse yetişemeyip işimden eşimden olabileceğimi düşündüm...
tekrar koşmaya başladım...

bu sefer daha hızlıydım.. ayaklarımın paçaları birbirine çarpıp ses çıkarıyor, alnımdaki terler üşümeme neden oluyor, saçlarımın bir kısmı dalgalanıyor ama kısa ve terlemiş olanlar öylesine duruyordu... çevremdeki insanlar bana bakıyordu

adeta... ' ne yapıyor bu deli' dercesine..

delirmiş miydim? yoksa bu bir kader bir alınyazısı mıydı?

bu sefer bir önceki koşumun da verdiği yorgunlukla, içimdeki hırsa rağmen yavaşlamak zorunda kaldım... ayaklarım koca bedenimi kaldırmıyordu artık... otobüs ise umursamaz bir şekilde uzaklaşıyordu.. sonra ileride bir ışık gördüm..bir trafik lambası...

ve kırmızıydı...

bunu görmemle ayaklarım bedenim ve ruhum tekrar canlandı.. koşmaya başladım...

otobüste ışıkta durmuştu ve numaratörlü ışıklardandı ve yaklaşık 40 saniye vardı... kesnlikle yetişirdim... herşey ne kadar da yolunda gitmişti...

koştum otobüsün arka kapısına dokundum otobüse dokunarak...

ön kapıya kadar geldim...

şoförle gözgöze geldik...

sabahtan hazırladığım ve cebimde duran otobüs biletimi göstererek..

kapıyı açarmısınız dedim kısık bir sesle..

o an tekrar yıkıldım...

bana ilerideki otobüsdurağını göstererek 'kusura bakma ışıklarda alamam durağa git' der gibisinden bir hareket yaptı