ben olmasan istanbul yok olmuştu

4. kattaki dairenin kapısını anahtarla açıp içeri girdim. ev bomboştu. duvarlar beyaza boyanmıştı. salonun ortasında yalnızca siyah bir masa vardı, masanın üstündeyse siyah bir kutu. diğer odalara göz atıp evde kimse olmadığından emin olmaya çalıştıktan sonra yavaşça kutuyu aldım. kutuyu alır almaz kulakları sağır edercesine alarm çalmaya başladı. hızlıca daireden çıktım ama apartmandaki hemen herkes uyanmış olmalıydı. 2. katta dairenin kapısını açıp bana bakan yaşlı bir kadına rastladım. korkudan donakaldım. elini bana dooğru uzatıp, "sen oğlumu öldürdün, sen oğlumuzu öldürdün" diye bağırdı. başka bir daireden başka bir kadın çıktı. o da "sen oğlumuzu öldürdün" diye bağırıyordu. kendime gelip merdivenlerden aşağı koşarken son basamaklarda ayağım takıldı ve kaşımı duvara çarptım. sakarlık. kan akıyor. eğer hırsızlık yapıyorsam çok iz bıraktığımı düşündüm ama artık iş işten geçmişti. apt'dan çıktım
daha arabaya binerken gaza bastılar