toplanin beyler gercek korkunc hikaye anlatiyorum

oyleyse devam beyler:

-nasil olur lan? dedim. koskoca morgu niye cizmemis olsunlar ki??? \\ egilip haritaya daha dikkatli bakmaya basladim. bir sigara yaktim, sigaranin milyar tane zararinin yani sira; konsantrasyonu

artirmak gibi tek tuk faydalarinin da oldugunu duymustum. dudaklarimla cigerlerime yolladigim dumanlari, burnumdan yavas yavas disari veriyordum. sigaranin kullerini ise, haritanin uzerine dokuyordum.

yerdeki hastane haritasini tekrar, tekrar ve tekrar tepeden assagi suzuyor, her yaziyi en basindan okuyordum. birden havaya sicradim: -"ulan tabii ya!!" -ne kadar da aptalim! diye soylendim kendime.

haritanin en ustunde kocaman harflerle "b blok" yaziyordu. bu harita, karsi binanin haritasiydi. morg yalnizca bu binada vardi. karsi binanin zemin katinda su tesisatiyla ilgili mudurlukler vardi. demek

ki muhasebe de karsi binanin ikinci katindaydi. aptal gibi bunca saat burada bosuna vakit kaybetmistim. derhal hazirliklarimi bitirdim, sigarayi sondurdum ve haritayi da kalibina uygun bicimde yeniden

dorde katlayarak koridordan assagi inmek uzere merdiven basina geldim. assagi kat oldukca kalabalik gorunuyordu, nobetci bir hemsire ve hasta yakini olduklarini tahmin ettigim bir suru de insan vardi.

"lan dogumhane mi acaba burasi?" dedim. birinci katin ne kati oldugunu bilmiyordum. -ulan, dedim amk hastanesi. sen benim canimi, hayat enerjimi, yasama sevincimi elimden almissin, suracikta 1000 cocuk

dogsa ne onemi var??? \\ beni kimsenin gormesini istemiyordum. bu yuzden assagi kata inmek son derece riskli gorunuyordu. dahasi, indikten sonra bir de danisma katindan bahceye cikmam gerekecekti.

birileri tarafindan farkedilmem isten bile degildi. asansorden inmek fena bir fikir sayilmazdi ama asansorun de beni goturecegi yer yine zemin katti, yani danismaydi. ayrica asansor yalnizca ve yalnizca

yuruyemeyen veya durumu cok acil olan hastalar icindi. bir plan yapmaliydim, hem de oyle bir plan yapmaliydim ki,tereyagindan kil ceker gibi halletmeliydim bu meseleyi. bu amina kodumun, insani ruh

hastasi eden yerden kurtulmamin tek yolu muhasebeye gidip o dosyayi araklamamdan geciyordu. bulundugum katin koridorunda dort donmeye basladim. fildir fildir dusunuyordum fakat aklima elle tutulur net

bir fikir gelmiyordu. birden zeybek oynayan egeliler gibi parmagimi assagidan yukari dogru hizlica giblattim: "buldum!"