tüylerim diken diken oldu piçler

Türk devriminin önderi. Her yönüyle ilham aldığım insan. Ne zaman ki pes edecek oluyorum, ne zaman ki mecalim, halim kalmıyor, ne zaman ki imkansızlıklar yüzüme yüzüme vuruyor beynim dağılıyor, sadece bir anlık bakışmamız yetiyor Atamla. Ne de güzel gülümsemiş resimde. Ona bakıp umutlanmamak elde değil. Beni izliyormuş saatlerdir. Göz göze gelişimizde birazda utanırım beni bitkin, yitmiş görmesini istemem pek. Kafamın içinde, defalarca okuduğum "Nutuk" tan ezberimdeki yerler, Atamın hitabesi, dualar gibi tekrarlanır Atamın dilinden sakin ve emin ses tonuyla. Anlar içinde "düzenin", "sistemin" tüm o acımasızlığına, sonsuz gücüne göğüs gererken hiçbir şeyden korkmuyor daha çok daha da çok çalışıyorum.

Keşke bu adam hayattayken yanında olabilseydim.