4 yıl

sabah uyandığımızda tekne süprizi vardı. dünden anladığım ama belli etmediğim süpriz. Ama ben kendimi hiç iyi hissetmiyordum, anneme söyledim ayıp olur gelmezsen dedi. Mecbur gidicektik. indik limana, demir alındı. denizde hafif bozuktu o gün salladıkça salladı, onlar guverte tarafında masadaydı. ben burun tarafında göğüs yükseltisinde güneşlenme alanı diye tabir edilen kamaranın ust kısmında kalan bölge de uzanıyordum, kulaklarım patlıcak gibi çınlıyordu. kimse yokluğumu hissetmemişti. çok eğleniyorlardı. babam demirliyoruz dediğinde kalktım daha demirlemeden attım kendimi suya. tekne demirleyene kadar epey geri de kaldım tabi neslihan daha önce hiç böyle bi durumla karşılaşmaştı babama bağrıyordu, "serkan yetişemicek baba" diye, babam biliyo vaziyeti tabi "korkma kızım onlar alışkın" diyordu. biraz daldım çıktım, sonra tekneye doğru yüzmeye başladım kendime gelmiştim. tekneye çıktığımda bi kaç küçük tokat yedim. teknenin ana direği yuksek olur bilirsiniz. ordan suya atlamaya bayılıyorum ben. atladıkça neslihan'ın "hi" diye bağrışı kulaklarımda suya çarpıyordu, çok eğleniyordum. Ama herkes benim kadar eğlenmiyordu. ege sıcağına alışmamış bünyeler alert vermeye başlamıştı. Babam denize girerseniz kendinize gelirsiniz diyordu. ama bulduğumuz yerin 70 metre olduğunu öğrenince vazgeçtiler. Çok acımıştım onlara böyle bi zevkten mahrum kalıyorlardı.