4 yıl

akşam yemeği yendikten sonra, evde sıkıldım "hadi nargileye gidelim" dedim. Sahilde bir kafe vardı, şah cafe. Denizin kenarında, beton dökmüşler denizin içine bileğe kadar dalga vuruyo, puflarda oturuyosun. ama sürekli deniz suyu çarpıyo. Özdere'nin esintisi meşhurdur. Sürekli ılık eser. Gece oturduğunda deniz suyu vurdukça tüylerini diken diken eden suyun sıcaklığına omuz üzerinden vuran rüzgar eklenir. yanınızda da sevdiğiniz varsa değmeyin keyfe.

Nargileyi elma - nane söyledik, favorimdir bu arada. 2 kişilik geniş pufa oturduk. votka çilek söyledim, neslihan, votka portakal. içecekler geldi. nargile de geldi. canlı müzik gitar çalan tek bi eleman vardı. "Alışamadım yokluğuna" çalıyordu. gözlerine baktım "yokluğuna 5 dakika bile alışamıyorum" dedim. Ordaki en samimi çift bizdik sanırım, eleman "şurda oturan çift için çalıyorum" dedi. Başladı tele vurmaya çaldığı parça "mavi elbise" aylin aslım'dan "senin gibi beni kimse sevmedi" diyordu. Sevemezdi de zaten.