1. 1951.
    0
    ebru artık yaptığı hatayı saklamıyordu. hıçkırıkları ile gözlerini yerden kaldıramamıştı. bense artık ağlamaya ve hırçınlaşmaya başlamıştım.

    ben : ya bırak ya, yazıklar olsun sana

    yere bakıyordu, babasından azar işiten ufak kız çocuğu gibi.

    ben : biliyorum her şeyi, öğrendim. beni eve çağırmadan 1 gün önce pekekentin biriyle gibiştiğini, 1 gün sonra hiç birşey olmamış gibi benle yattığını.

    gözlerini kapadığında, elmacık kemiklerinin üzerinden sızan su benim onca gözyaşıma bedeldi aslında. o da ağlıyordu ben de ağlıyordum.
    ···
   tümünü göster