yılbaşının yalnızları toplanın buraya amk

dıbını ırzını gibeyim böyle yılın da böyle insanların da ulan.

1 hafta önce doğum günüm vardı. dedim bari facebooktan doğumgünümü sileyim, hatırlayan olacak mı acaba diye.
2 kişi mesaj attı. 2 kişi hatırlamış. 2 kişi. bi tanesiyle doğumgünümüz aynı gün diye hatırladı muhtemeln, öbürü de onun çok yakın arkadaşı diye diğerinden duymuştur. yani belki onlar da hatırlamayacaktı. 2 kişi. annem babam bile unutmuştu da son anda akıllarına geldi belki de.

her yılbaşını "arkadaşlarımla" geçirirdim. ilk kez hiçbir şey yapasım gelmedi.
benden mesaj çıkmayınca çağıran da olmadı. huur çocuğu gibi kaldım ortada.
ailemin yanına gittim tatsız bir yılbaşı. sinir stres züt gibi çekildim odayı bunları yazıyorum.

ne tek bir arkadaş edinebilmişim galiba ne de beni seven tek bir insan. çok ergen işi konuşmalar gibi geliyor belk size ama moralim yok artık. yarın sabahı göreyim diye en ufak bir motivasyonum bile yok.
üniversitede son senem, bu da bitince ne olucam o bile belli değil.

arkadaşlıkta, ailede kaybeden işte, kumarda kazanır. kumarda da kaybettim işte de okulda da ailede de arkadaşta da. züt gibi ortadayım amk bazen dua ediyorum, benim kendimi öldürmeye cesaretim yok, korkağım diye. keşke diyorum şu lokma boğazıma kaçsa da gebersem, keşke diyorum ayağım kaysa da şu tırın altında kalsam.

yalnız geçen yılbaşının da dıbına koyayım.
beni sevecen tek bir insan olmayacak şekilde yaratanlara da sokayım.