yılbaşına yalnız giren panpalar bu başlığaa

yalnızlıktan kastım sevgilisizlik değil... yani yalnızlık, kimsesizlik,yapayalnızlık... ne bir dostum kaldı çevremde ne ailem ne sevdiklerim... hepsi ya öbür aleme göçtüler ya bir vesileyle yelken açtılar başka denizlere... kimi evlendi kimi başka şehirlere taşındı... en yakınımdaki insanlar bile arayıp birlikte bişeyler yapalım demediler... herkesin kendi hayatları kendi planları var... nerede o büyük aşkalarım sensiz yaşayamam diyenler, uğruna kavgalara girdiğim ölümlerden döndüğüm insanlar... şimdi ben burada, kocaman evde tek başıma oturdum ve çoktan başladım içmeye... ölsem cesedimi belki 3 ay sonra kokudan bulacaklar... peki ne öğrendim bunca yaşanmışlıktan? çinokop lüfer balığının küçüğüdür ve herkes bir gün herkesi unutabilir... çözemedikçe beni sinir onu benim kadar günahkar birinin hazırladığını düşünmem...

biliyorum beyler entry-nick tekrar tekrar söyleyip moralimi bozmayın... varsa bi bildiğiniz güzel şeyler söyleyin