4 yıl

akşam oturduk masa donatılmıştı. yemek yedik falan. Bu arada ulan birşey farkettim, herşey benim yemek saatleri başıma geliyor, çok mu yiyorum lan acaba? Neyse, yemek yerken telefon çaldı arayan neslihandı. sesi ağlayarak geliyordu. Ne olduğunu sordum. Sınavı kötü geçmişti ama asıl konu bu değildi, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

- Noldu bebeğim?
- ya babam aradı, artık serkan'ın var aramazsın bizi tabi diye laf soktu gülerek, annem bundan gazlandı bi aldı telefonu demediğini bırakmadı.
- Bebeğim dur sakin ol biz böyle yapacağını biliyorduk zaten.
- ne biliyim ya çok zoruma gitti.
- geliyorum yarın.
- yok gelme sınavlarım bitince ben gelcem nasılsa. kapatıyım ben şimdi hayatım.
- tamam bebegim seni çok seviyorum.
- bende seni çok seviyorum hayatım herşeyden çok hemde.

akacak kan damarda durur mu hiç? Sarıldım telefonu aradım kayınpederi.

- baba nasılsınız?
- iyi evlat sen?
- iyi değil baba
- hayırdır?
- Siz konuştuktan sonra neslihan'la, sizin yaptığınız şakayı almış, muhabbeti taaa seni oyalıyora getirmiş.
- Hay allah'ım öldürecek bu kadın beni.
- Neslihan ağlıyor. Ben yarın geleyim diyorum.
- Tamam oğlum bileti alınca haber ver ben birini gönderir karşılatırım seni beraber neslihan'ın yanına geçeriz. konuşur hallederiz.
- tamam baba çok iyi olur çok teşekkür ederim.
- Rica ederim iyi geceler.
- iyi geceler

Rahatlamıştım, kayınpeder arkamdaydı zaten o masaya yumrugunu vurduğu zaman kimse ses çıkarmazdı.