4 yıl

ılk bulduğum uçakla istanbula attım kendimi, havaalanından çağrı karşıladı. Eve vardığımızda, yemek normal düzeyde sade hazırlanmış, sıradan bi aile yemeğiydi. Extrem bi muhabbet olmadan, akşam yemeği tamamlanmıştı. Salona geçtiğimizde ise saçma sapan bi dizi vardı tvde o izlenmekteydi. bu sessizlik beni tırstırmıştı. sonunda birşey patlamasa iyiydi. sakin bir oturuştan sonra, çağrı "öldük mü lan?, hadi çıkalım" dedi. çıktık bastık bostancı'ya birşeyler içtik falan saat öldürdük. yine güzel gidiyor, herşeyin bozulmasından korkuyordum. Akşam eve döndük herkes uyuyordu yatak organizasyonu bizim neslihanla yatmamız için ayarlanmıştı. yattım sarıldım uzun zamandır. böyle başbaşa sessiz bi yerde kalmamıstık elimi beline doladım. bir öpücük aldım. Elini sardım artık ellerimiz kavradıkca gördüğümüz parlayan yüzüklerimiz vardı. çok iyidi lan. anlatamam o mutluluğu size sabah oldu. Kahvaltı hazırlanmış ondan sonra uyandırılmıştık.