4 yıl

sabah yola çıktık erkenden. Yine yolluk börekler tabi ki ananemlere uğramak istedi. Habersiz gittik. Temizlik varmış. Dedem bekleyin dışarı çıkalım dedi. Ananem evde kaldı. Biz dedemle dışarı çıktık. Bi cafeye oturduk. Konuşma aynen şöyle geçti;

- E gençler neler yaptınız bakalım.
- valla çok eğlendik dede.
- Size bakınca mutluluk görüyorum. Çocuklarınızın ortada koştuğunu onlara hikayeler anlattığımı sımsıkı sarıldıgımı, her bayram bi arada bayramlarımızı, doğumgunlerimizi görüyorum dedi.
Gözlerim yaşarmıştı, dedem aradığım cevabı vermişti bana ananem aradı. Yemeğin hazır olduğunu söyledi. Eve geçtik. ananem yine on numara yemekler yapmıştı afiyetle yedik. kahveler geldi. Neslihan yapmıştı. Dedem "Annen kadar iyi kahve konusunda" dedi. Güldük. yemek konusunda da aratmıyor dede dedim. Ananem atladı " aaa annen gibi yemek kimse yapamaz" dedi.

Daha sonra yola çıktık.