4 yıl

akşam eve döndüğümüzde sabahki buz gibi neslihan gitmiş sıcacık sevgilim olmustu tekrardan. Babamda masada yerini almış bizi bekliyorlardı.

- Lan nerdesiniz?
- Baba iş bitti falan geldik işte.
- Oğlum ben çıkalı fabrikadan 2 saat oluyor. Arkamdan çıkmışsınız zaten.
- Bir kahve içtik baba.
- Yemekten önce kahve içiyorsanız pek hayra alamet değil bu neyse konuşuruz.

Yemekte annem tavuk yapmıştı tavuk poşetine koyup fırına atarsınız. Çıtır çıtır pişer. çocukuluğumdan beri hasta olduğum tat yemek yerken babam sordu. Ama öyle bi zamanda ters gelen bi soruydu bu konun içinde onun da olduğundan şüphe ettim.

- Çocuklarınızın adını hesaplamışsınızdır şimdi siz?
- Evet baba.
- Nedir? söleyin duyalım
- Derin ve Deren
- peki deden ne diyecek bu işe? ( bizim aile de çocuklara "S" harfi ile başlayan isimler koymayla ilgili bi gelenek var. Zorunluluk gibi daha çok. Ailede sadece anannemin adı "Y" ile başlıyo geri kalan kuzenlere kadar "S" ile başlar.)
- E artık isim kalmadı baba ya. gülüştük konu hafif sıyrıklarla atlatılmıstı.