beniimki ceren değildi

benimki ceren değildi yağ üniversite
ilk kez 11 yaşımda gördüğüm istanbul'un güzide ilçesi. açıkçası o zamanı pek hatırlamıyorum, hayal meyal görüntüler çakıyor kafamda. babam ve kardeşimle yağmurlu bir kasım günü teee avcılar'dan kalkıp gelmiştik, göğün zütü delinmişti sanki, felaket bir yağmurla sucuk nedir nasıl olunuru öğrenmiştik.

vapura da galiba ilk kez o zaman binmiştim ya da daha öncesini hatırlayamıyorum. sonrasında bir aile dostumuza uğrayıp çevreyi turlamıştık. hakikaten daha fazlasını hatırlayamıyorum, sadece vapurlar ve amansız yokuşlar. sonrasında liseye yeni başladığım dönemde yaşadığım şehri keşfetme arzusuna kapılıp gidivermiştim şimdiki ikametime. kız kulesi'nin karşısına oturup bir çay içmeden olmazdı. o günü ölümsüzleştiren fotoğraf arşivimde bulunmaktadır hala, fonda kız kulesi ve taşlıklara oturmuş geleceğin üç kadim dostu.

ve çok değer verdiğim bir dostum marmara üniversitesi'ni kazanıp selimiye'ye taşınınca şahsımın gerçek manada üsküdar günlükleri başlamış oldu. aslında oraya üsküdar demek biraz yanlış oluyor zira selimiye'nin nev'i şahsına münhasır bir tarafı var ki kendisini çabucak belli edip üsküdar'dan ayırıyor. benim gördüğüm selimiye daha elitist ya da daha doğru bir deyimle daha yerli istanbulluların yaşadığı bir mekan