bir sigara yakarsın

Yaşamın boyunca bazı şeyleri paylaşma gereği duyarsın. bazen sınavdan aldığın yüksek notun sevincini, bazen halısahada attığın jeneriklik golün getirdiği mutluluğu, bazen aldığın sigara paketinin ertesi sabah boş olmadığını gördüğünde ki mutluluğu bile.

Ama paylaşacağın şeyler hep bununla kalıyorsa zordur senin için hayat. Basit bir gülümseme ile eğer mutlu olabiliyorsan
küçük çocuklardan nefret etmene rağmen gözlerindeki o ışığı gördüğünde sen hüzünleniyorsan YALNIZLIK kötü şey der geçersin.

Keşke bu kadar kolay olsa.KÖTÜ deyip geçmek.Ama diyemezsin. Diyemiyorsun.o gün yaşadıklarını
metroda otobüste bağıra bağıra bütün gün yanında oturan arkadaşına anlatan insanları gördükçe katlanarak devam eden duygu
seli oluşur içinde. Asla dışarıya renk vermezsin.Bi sus artık yeter dercesine görünürsün ama anlatmasını da istersin.
O anlatırken sende dinlersin. Bilmediği halde onu dinlersin.En azından dinleyenin olmasa bile dinlemekte güzel şeydir

Bunun değerini özellikle bugün anladım. insann hayatını kurallara göre o kadar sınırlamış ki adı sadece yaşamak.
nefes almak yeterli hale gelmiş neredeyse. seni eken arkadaşların, sadece işleri olduğu zaman çağırmalarına rağmen
her seferinde yanlarına gitmen ve işleri bittikten sonra senin yine yalnızlığa oynaman.
Bunları özellikle bugün anladım. Bugün yine yaşadım ama bu seferki çok koydu.
Hemde hiç arkadaşım yok, sigara içtiğimde içmese bile beni bekleyen, ders bitiminde beraber bir yerlere gideceğim
hiç kimse yok dememe rağmen onlardan kurtulup bana biraz yakın davranan birinin yapması derin iz bırakıyor beyler.
Dost kazığı yemekten farksız oluyor durum. Belki dostum diyemeyeceğin kadar yakın değil ama o yalnızlıkta elinde ki
en iyisi bu.O bile seni terk edip gidiyorsa yine kalıyorsun tek başına