seni seviyorum

kutsal kitaplarda yazmıyor yokluğunun reçetesi, kaç rekat gerekir ki yüzünden yansıyan ışıklara gözlerimle bir kez daha şahitlik etmek için. mumlar yakıp tütsülerle adaklarla diledim seni, güneşi selamladım, ferrarimi sattım, transandantal uçurum kenarlarında seni diledim, ama yok, nafile. haftalarca su verilmemiş, çarmıhlara gerilmiş, tırnakları sökülmüş, gözleri dağlanmış haldeyim sensiz. evimin üzerine balonlar bağlayıp çok uzaklara gidebilmek için bile gücüm yok sensiz. deniz kenarlarında milyonlarca çakıl taşı var, biliyorum. içlerinde yeşilleri de yok değil. yere bir zümrüt düşse, nasıl ayırt edip bulursun ki onu orada. tenimde sevginden kalma son ışıltılarla, kimselerin geçmediği bir sahilde büyük patili kaplumbağalara yem olmak üzereyim, neolur dön, farket, bul beni.

diyebilmek