4 yıl

istanbula vardığımızda güneş doğmuş hava açmış yağmur kesilmişti. Neslihanlara vardığımızda saat kahvaltı saatini bulmuştu. Annesi zaten 2de 1 arayıp "daha gelmiyor musunuz?" diye yokluyordu. Eve vardığımızda kızlarını özlemişler tabi sarıldılar sonra bana da oğlum diye sarıldılar artık bana güvenleri de tamdı hiç bi sıkıntı olmadan gelip gidiyordu neslihan. Bende iyice arttırmıştım gelip gitmeleri ayrı kaldıgımız gun sayısı 20yi geçmiyordu. Final zamanı gelip çattı. final zamanında görüşmeme kararı aldık. 2 hafta boyunca sabah ve akşam olmak üzere birer kere konustu. 3. sınıfın 1. dönemi bitmişti. transcripte kurtulmuş gayet relaxtım. tatilde hayatımdan ilk defa evdekilerden destek istedim. istanbulda kalmaya tatili orda geçirmeye adapte ettim kendimi. Neslihanın kuzeni babasına söylemiş, oda amcabey'e. Amca bey hayır demesini istemiş mecbur neslihanlarda kalmam için. Ama ben orda kaldıkca iyice ailenin içine giriyor huzursuz oluyordum. Çünkü onlar beni iyice oğulları gibi benimsemiş iyi geceler çocuklar deyip gidip yatıyorlar bizi başbaşa bırakmaktan çekinmiyorlardı. Babama danıştım konuyu "daha ne istiyorsun?" dedi. Abim: "evlenecen olum gibi tuttun" dedi. Annem bulmuşlar senin gibisini kaçırırlar mı hiç?" dedi