4 yıl

jakuzinin sağ eğimli olan tarafına uzandım neslihan'ı sol omzuma doğru yatırdım. saclarıyla oynuyordum. hep böyle kalalım dedi. "Hep bu kadar mutlu hep bu kadar huzurlu" o saatten sonra msn durumum bile huzurlu ve mutlu olmuştu. Mottom oldu yani bi nevi. jakuzide uyuya kalmışız mumlar bile sönmüş içerisi kapkaranlık olmuş. Sabah bizim çocukların kapıyı vurmasıyla uyandım. "Lan Seko olum iyi misiniz? Ses verin lan!" telaşlıydı sesi "ışığı yak la" dedim. ışığı yaktı. "Sen odana gir kapını kapat" dedim. Anladı zaten vaziyeti tamam deyip gitti. Odanın kapı sesini duyunca jakuziden çıktım. Neslihanı kucağıma aldım yarı uyur yarı uyanık bana bakıyor. "hihihih" diye garip garip gülüyordu. Odaya geldik kapıdan kafamı uzatıp "giriş çıkış serbest" deyip odaya çekildik. sarıldım, dudaklarından sıcak bi öpücük aldım. Ama buruş buruş olmuştu bedenimiz. ısınmak için epey çaba harcamak zorunda kaldık.