9 senelik ibretlik hikayelerim capslerle

devam ediyorum panpalar...

sınav zamanı geldi dayandı kapıya.o andan itibaren iyi çalışmıştım lan korkmuyordum. sınavdan bir gün öncesinde uyuyamadım, karnıma agrılar girerdi, sanki midemde dönen küçük ateş topları vardı, sıcak sıcak bogazıma gelirdi. heyecan olmalıydı bu... hayatımın ilk en önemli sınavıydı, kazanıp şehirde okumak, kasabadan uzaklaşmak tek hayalimdi.. sabahleyin okula geldi sınava girecek öğrenciler. okulun ayarladığı bir otobüs bizi teker teker herkesin sınava gireceği okullara zütürüyordu. benim okulum burdur endüstri meslek lisesiydi.bir ben vardım o okulda sınava girecek olan.lan kasabadan gelmişim il bilmem şehir bilmem yol yordam bilmem.sap gibi kaldım kalabalıkta bekleşen anne baba öğrencilerin arasında. şöyle etrafa bakınca kendımın ne kadar yalnız oldugunu hissettim. kimsem yoktu lan hiççç kimsem. herkesin annesi babası olmalı mutlaka bir tanıdıgı vardı.. kalabalık her yer ben yalnızdım.. oturdum okulun bir köşesine, taşın üstüne. soguktu,buz gibi.. bazıları arabada sıcacık beklıyordu, gülüşmeler kakara kikiri. bende paldımsız gibi kimsem yok, öylece burnumu çeke çeke sınav saatini bekliyordum.. bana değer veren kimse yok mu şu dünyada dedim kendime. olsaydı yanında olurlardı olum dedim. aglamamak için şarkılar söylüyorum, aklımca kendimi oyalıyorum...