1. 26.
    +1
    Eve gittiğimde hiçbirşeye bu kaadar üzülmediğimi hatırladım lan. Zaten bu duyguya yabancıydım,bu son gelişmede iyice gibti beni.Ama melankoliğe bağlamadım.Asi ergen tavırları göstermedim tabi. gibe gibe yine normal hayatımızı yaşadık .hergün ekmek almaya gitmek, baban aradığında nerdesin amk eve gel, gelirken şunu al demesine yine Tamam baba demek gibi.
    Yani hiç bi değişiklik yoktu dışardan bakınca.Ama içeride çökmüştüm resmen. Artık yüzüne bakmayı gibtir et,aynı dersanedeyiz nasıll kaçacam ondan diye düşünüyodum hep.
    ···
   tümünü göster