gençler ortalık biraz daha sakinleşsin

anemle ağlayacağımız kadar ağlaştık. babamın cenazesini bekliyoduk artık. geldiğinde defin işlemleri başlayacaktı. annemin ayakta duracak dermanı yoktu ama. derdi dağı aşıyodu beyler. ve ikisininde sorumlusu bendim amk. hayatımda en sevdiğim kadına en büyük kötülükleri yapmaktan hiç çekinmemiştim beyler. ertesi gün babamın cenazesi gelecekti. akrabalar gene eve doluşmaya başladı, tanıdık tanımadık bir sürü insan geldi gene amk. soru üstüne soru soru üstüne soru. hiç birini cevaplamadım amk. o sıra telefon çaldı, feyhan arıyodu. açtım efendim dedim, nasılsın dedi. taşakmı geçiyosun dedim tak gibiyim işte dedim. haklısın normal dedi, sen nasılsın dedim. bende kötüyüm dedi, ne oldu dedim. selim hiç zamanı değil biliyorum ama bu cenazeydi amatemdi selmandı babandı derken beni çok boşladın, hiç ilgi göstermiyosun bazen oluyo 2-3 gün hiç haberleşemediğimiz oluyo, ben yürütemiyorum dedi. ananın dıbına kadar yolun var deyip telefonu suratına kapattım. sonra aradı 3-5 kere açmadım. eve geldi evden kovdum kevaşeyi. sonra öğrendim ki ali biniyle çıkıyomuş. alide sözlükte yazar amk. ve benim 19 senelik arakadaşım oluyo bu huur çocuğu. annemin en sevdiği arkadaşım, marmara hukuk mezunu ali amk. huurnun son çocuğu. hoş onunda suçu yok amk, feyhan vermiştir bu amsalağa, buda amı bulunca tepmek istememiştir amk. ailem çökmüşken bide aşk hayatıyla kafamı şişiremezdim amk. iyisi mi, ayrılmaktı zaten, kafamı çok gibiyodu amk. ama yaptığı büyük huurluktu. cenaze geldi ikindi namazında cenaze namazı kılınıp defnedilecekti. ben gene camideydim beyler. ceren gene oradaydı ve gene ağlıyodu amk. içim burkuldu lan. gittim yanına nasılsın dedim. belli olmuyomu dedi, adettir dedim, sen nasılsın dedi, tak gibi dedim. gene boş boğazlık etti o huurda amk, ben olsam bende tak gibi olurdum, ailen mahvoldu senin yüzünden tabi dedi. delirdim amk. ama sabrettim. sustum, döndüm zütümü gittim. cenaze namazı kılındı babamı defnetmeye gidiyoruz artık. valla beyler ne yalan söyliyim çok üzüldüm, hatta bunun tarifi yok o derece üzüldüm, ama yalan yok selmanın vefatındaki kadar üzülmedim, ondaki kadar kahrolmadım. ama acım selmanın kinden sonra iki kat katlanmıştı, bu kadar üst üstelik bana fazla gelmeye başlamıştı