en kötü anılarımızı yazıyoruz efsane

sahura karşı dükkanı kapatıp eve gidiyim artık dedim. tam kepenkleri indirdim bi baktım arkamda 3 tane köpek ama görme hayvanları yaratık gibiler bitanesi inceden hığğrr yapıo. nası yusuf atıyorum belli değil. hiçbirimiz kıpırdamıyoruz biri kuyrugunu sallasa iman gücüyle basıcam deparı. neyse sağa doğru kafamı çevirdim 2 tane yaşlı amca geliyo. aha dedim yırttık heralde köpekler bunları görüp kaçar. iyice yaklaştı amcalar hatta onlar köpeklerin arkasından geçerken köpeklere benden daha yakındılar. ama hiç korku belirtisi bile yok hallerinde. neyse köpekler pür dikkat bana odaklanmıs gitmeye hiç niyetleri yok amcalarsa benim mağduriyetimi giblemiyo bile. tam arkalarını dönüp uzaklasmaya basladılar. bunlarda giderse ben burda tek basıma yannanlara yan basarım düşüncesiyle arkalarından şöyle bağırdığımı hatırlıyorum. ” ya amca şu köpeklere bişe diyin amk yaa!.