gençler ortalık biraz daha sakinleşsin

imam geldi, artık selman son kez evden çıkıp bi daha gelmeyecekti. imam bişeyler okudu üfledi, hak helalliği istedi evdekilerden. herkes helal etti, toplandık camiye gittik. cenazeyi yıkıyolardı. O sırada kapıda bekliyodum bende. kendimi ifşa ediyomuşum gibiydi. selmanı görmem için son fırsattı yıkanırken. ama gidip göremedim, zütüm yemedi. bi türlü yapamadım amk, ne diyecektim ki? öldürdüm ulan seni işte huur çocuğu. sırf kendi hayatımı annemin hayatını gibmek için öldürdüm seni. gözlerini açta bana cehennem nasıl bi yer anlat şimdi gibik mi diyecektim ?

yemedi zütüm beyler, kapıda bekleyebildim. sonra caminin dışında biraz uzakta bi kız gördüm, pısmış ağlıyo. hiç kimseyi teskin edecek halde değildim beyler, daha kendimi teselli edemiyordum. kız kafasını kaldırdı ve göz göze geldik. ceren. herşey için o kaltağı suçlayabilirdim, ama onunda benim gibi hissetmesi bi insanın hayatına daha son vermek hiç mantıklı gelmedi amk. yanına gittim güç bela. bi kaç saniye bakıştıktan sonra, nasıl kıydın ona dedi dıbına koduğum kaltağı. zaten içim çanakkale gibi, bi kurşunda o sıktı amk. dövdüm kaltağı, hiç acımadım dövdüm. selmanın bu kaltağı neden dövdüğünü sorgulamıştım hep, ama çok haklıymış amk, iyiki dövmüş, iyiki dövdüm. sakinleştirdiler, ağzıma bi sigara tıktılar. oturdum beklemeye devam ettim. sela okunuyodu artık. birazdan camiye girmek gerekti ve abdest almalıydım. abdest almayı bilmiyodum ki neyi alacaktım. girdim şadırvana gördüğümü taklit ettim amk. olduğu kadar olmadığı kader dedim kendime