1. 1.
    0
    ler, hayatım boyunca insanlara sevgiyle yaklaştım, iyiliğimi hiç bir zaman esirgemedim tek istediğim sevilmekti. ailem haricinde sevenim yok, intihar etmemi tek engelleyen onlar, çünkü onların üzülmesini istemiyorum. yoksa hayatımın bi anlamı kalmadı, sevdiğim insanlar hep arkamdan vurdu. beni kullandılar, lisedeki arkadaşlarıma da bu yüzden yol vermiştim ve şuan hiçbirisiyle görüşmüyorum. şuan üniversite 2. sınıftayım, arkadaşlarımın gözündeki değerimi anlamak için onlara bi eleştiri yaptım ve beni hiç düşünmeden orta da bıraktılar. şimdi sevgilimle de aram bozuk onunla da ayrılmayı düşünüyorum çünkü kendisinin küçük düştüğünü düşünüyo bu da demek oluyo ki beni ben olduğum için değil arkadaşları olan ve insanlara yalanlar söyleyerek onları seviyomuş gibi davranan biri gibi olduğumu sandığı için benimle birlikteymiş. bense öyle biri olmadım hiç bi zaman kimseyi kullanmayı düşünmedim sadece sevdim, değer verdim ama şimdi bunun yüzünden yapayalnızım. eğer bu günlerde intihar etmessem de ileride ailemi kaybettiğim zaman intihar etmeyi düşünüyorum. en azından beni gerçekten sevenlere acı çektirmiş olmam.

    eğer okuyan olursa beni en azından bi süre ayakta tutabilicek tavsiyelerde bulunurlarsa teşekkür ederim.

    özet: özetleyemedimm ama okumanıza ve tavsiyelerinize ihtiyacım var.
    ···
   tümünü göster