zombi günlükleri

hastaneden çıktığımda terkedilmiş evler yada arabalar görmüyorum.
kornası sürekli çalan bir ego otobüsü(körüklü) ve içerde mahsur kalmış küçük bir çocuk görüyorum. ismi emreymiş ve 13 yaşındaymış, 12.5 esprisi yapardım ama burda durum çok ciddi kapıları kapatmışlar kimse girmesin diye fakat zor durumda olan 5 tane sincanlı son çare otobüüse binmeye calısmıs fakat şoför almıyınca şöförün kafasına sıkmışlar ve kaçmışlar gazi hastanesinin içine.
peki emre nasıl girdi oraya , tabiki merak ettım ve sordum; o şoförün oğluymuş ama babası gözlerinin önünde öldüğü için çocuk çok üzülmüş ve ağlamş.
korkudan dolayıda ağlamış. neyse fazla uzatmak ıstemıyorum bu kısmı. kapının havasını aldıktan sonra ittirerek açtım kapıyı ve çocuğu aldım , elinden tuttum onu.
çocuk sanki benım evladım gıbıymış gibi hissediyordum aynı zamandada yol ve silah arkadaşım olucaktı o küçük çocuk.