piçler sevgilime hediye yapıyorum yardım edene

yolumuz bu kadarmış be kahve gözlüm
artık
tersine akan bir nehir gibi
yıkılmış bir şehir gibi
suya yazılmış bir şiir gibi
adımı unut
yalnızlığın boşluğunda
sensizliğin sonrasında
bil ki
beş para etmiyor umut yalan yanlış
kırık dökük yaşadık biz bu aşkı
erken emekli olduk biz bu sevdadan
biliyorsun
hep direkten döndü umutlarımız
hep kendi kalemize attık gollerimizi
ne acemi bahçıvanmışız meğer ikimiz
açmadan soldurduk güllerimizi bir değirmen taşı gibi ezip gittin umutlarımı
şimdi yüreğim mutsuzluğun hedef tahtası
sokaklara sığmıyor bu dev yalnızlığım
bu cumartesiler;
çığlık çığlığa şiirlerim seni istiyor bana inat
gel gör ki;
son kurşunu yemiş bu sevdaya
yetmiyor son pişmanlıklar bir isyan faslıdır şimdi bu suskunluğum
hovardaca harcanan mevsimlere
bu kaçışlara - bu gelgitlere
ömrümüze kesilmiş biletlere
i̇syanımdır bu gülüşüm kendime bile geçmiyor artık sözüm
işte bir kürek mahkumu
i̇şte bir yürek mahkumu
kapında yine
bitmedi bu kara sevda
bitmiyor be kahve gözlüm!.. yıllardır içimde bir çocuk ağlar
i̇şte hep bu yüzden ıslak gözlerim
sen de çekip gitme dayanamam yar
öyle taş değilim sandığın kadar
benim de içimde yıkılır dağlar mazimde yılların cam kırıkları
i̇çimde hasretin hıçkırıkları
sevmedim sevmedim ayrılıkları dünyada benzersiz bir keder gibi
alnıma yazılmış bir kader gibi
dağlarda uykusuz bir asker gibi
gittiğin yollarda başlar nöbetim kül de uçar gider ateş sönünce
senden ne kalır ki bu aşk bitince
sen de vur sen de yak gitmeden önce
ah benim yangınım, kurşun buketim... seninle kopardık bütün bağları..
her şey bitti artık bil bundan sonra...
kırıldı gönlümün umut dalları...
kendine birini bul bundan sonra