nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/tr#s/1ai7bu

nihayetinde zaman geçti, malum gün, ayrılık vakti geldi.

annemle anneannemin beni geçirirken yine ağladığını söylememe gerek var mıydı bilmiyorum, babam "akıllı ol olur mu aslan oğlum" deyip beni kucaklayışı, kardeşimin, daha gitmemişken "sen şimdi ne zaman bi daha döncen abi?" diye sorması..ah aq..gene kopuyoruz o sıcak yuvadan,

gene kaosun kucağına oturmaya gidiyoruz..beni dünyada koşulsuz ve çıkarsızca seven yegane insanları, sistem uğruna, göz göre göre ardımda bırakıp bir kez daha ne idüğü belirsiz karakterler kervanına müdahil oluyorum..

odamı, evimi ve içindekileri özleyeceğim..

bp kamyonumla da vedalaşıyorum gitmeden önce..yatağımla..minyatür basket toplarımla..hala dirseğimin izlerini taşıyan masamla..

evimle ve onu değerli kılan insanlarıyla vedalaşıyorum,

kapı önünde bekleşip bana ağlar-güler gözlerle el sallayan ev halkına ben de gülümseyerek el sallıyorum, yolcudur abbas..

birazdan opel in içinde baba oğul yalnız kalacağız..yarım saatlik, bol tavsiyeli ve telkinli bir yolculuğun ardından bursa garaja varacağız..

sonra bavullarımı yükleneceğiz beraberce, otobüse attıktan sonra son bir beş dakika daha son duygularımızı ve düşüncelerimizi paylaşacağız babamla, ve nihayetin o bana

"varınca ara oğlum" diyecek ben de ona,

"tamam babam, hadi, görüşürüz, baskın yaparım belki * " diyeceğim.

çok değil, 15 dakika sonra bir cumartesi akşamı, kızıllaşmış havanın ve yol boyunca sıralı ağaçlar, tabelaların eşliğinde, artık o iyiden iyiye tanıdık olmuş olan yolda, kulağımda müzik, gözüm batmak üzere olan güneşte, egeye doğru yol alıyor olacağım..

geliyorum mavi şehir..beni özledin mi?..