zombi günlükleri

kapıyı zorlarken aklıma bin bir türlü şey geliyordu "acaba misineler onu tutar mı ? " "onu öldürebilecek miyim" gibi... BU şekilde saçma sapan sorular ile zihnimi meşgul ederken birden çıt etti açıldı kapı, hemen geri çekildim ve duvara dayadığım katanamı aldım. ucuyla kapıyı ittim ve duvara kan ile yazılmış " buraya gelmem hataydı , beni affet " bir yazı gördüm. Duygusala bağlamama vakit kalmadan üzerime doğru koşa veli tahmin ettiğim üzere kapıdaki misinelere takıldı ve öylece kollarını uzatıyordu o misinelerin arkasınan, sabit duran kafasının tam ortasına katanamın ucunu tutup "asıl sen beni affet kardeşim " dedim ve yarısına kadar soktum katanayı, sonuç filmlerde ve oyunlardaki gibiydi aynı, hemen yığıldı yere. 2-3 Saat tekrar hortlar belki diye elleşmedim banyonun o taraflara, kapattım kapıyı ve bir sigara yakıp yapabileceklerim hakkında düşündüm, yemek için herkes mağazaları yağmalamaya başlamadan önce evin etrafındaki 3 büyük marketten birşeyler almalıydım, sokaklardakilere polisler ve silahlı insanlar müdahale ediyordu, yani henüz kontol edilebilir derecede bir olaydı bu, tabi en azından antalya için. Velinin anlattığı kadarıyla istanbul çok daha kötüydü. Bugünlük burada bitiriyorum eğer yarın hala yaşıyor olursam tekrar yazmayı düşünüyorum.