bu gece sadece bu başlıkta yazacagim

bir de şöyle bir olay var,

mesela iyiler, sevdiği kadını sevişerek hayal etmezler, sarılarak hayal ederler ya da uyuyarak...

onlar için sarılmak ya da el ele tutuşmak "aşk"ın kendisidir...

sevdiği kadının gönlünde daha iyi bir yer edinmek için kendi benliğinden bile geçerler, sırf karşısındaki mutlu olsun diye olmayacak şeyler yaparlar...

hani "sevdiğinin tırnağı taşa değse 'iyiynin' içi kan ağlar...

işte bu yüzden hep kaybederler...

çünkü kadınlar bu tip erkeklerin sadece omuzlarını kullanırlar... ağlarlar, sümük silerler, dert yanarlar... ama hiçbir zaman sevişmek istemezler çünkü iyiler sıkıcıdır, yavaştır, monotondur...

ama kötüler, kötüler öyle mi? değil...

eğlencelidir, zekidir, ataktır ve en önemlisi de iyi bir gibicidir zira kötüler işin "aşk" gibiştir...

işte bu yüzden kadınlar her zaman kötülerin önünde domalır, iyilerin de omuzlarında ağlarlar...