okan bayülgen

bu herifin yaptığı ilk iki programı, yani "gece kuşu" ve "televizyon çocuğu" programlarını severek izledim. uyku düzenimi gibti attı. gece okan izleyip gündüz uyur oldum. sonraki programlar ise tam bir saçmalık halini aldı. stüdyoya, gürültü yapmaktan başka bi gibe yaramayan insanların, biri ossursa iki saat gürültü yapan orkestranın doldurulması hiç hoş olmadı. loş ışıkta televizyon izlemeyi göz gibici ızdırap haline getiren yanıp sönen güçlü ışık düzeni, sürekli taklalar atan robot kamera da işin içine girince iyice çekilmez oldu. beyin yoran bir ses-ışık karmaşası. gece kuşu ve televizyon çocuğu programlarında zeka vardı, espri vardı, ilginçlik vardı. sonrakilerde ise curcuna, gürültü, sıradanlık var. kanal değiştirirken karşıma çıkarsa hemen değiştiriyorum kanalı.