zombi günlükleri

hava kararmaya başlıyor ve artık ankaranın ayazı da bu kötü durumda bıraktı aklıma bir anda enerji ihtiyacım geliyor hemen montumu alıp aşşagıda paramparca olmuş olan polis arabasının aküsünü söktüm koşakoşa eve çıkıp 3lü prizlerden birinin kablosunu söküp aküye bagldım daha sonra ise fişi prize taktım
Sakin bir şekilde uyudum uyandıgımda saat 11di normalde etrafta insanların koşuşturması gerekirken bir anda kimsenin olmadıgını görmek beni gerçekten üzmüştü. Caddeye bakan balkona çıktım sokak bildigin kaos içindeydi yakınlardan bir yerden duman yükseliyordu artık burada kalamazdım anladım 2 üst katımda oturan emekli albay geldi aklıma lan dedim oglum o adam risk yönetimi felan bilirde kapıyı çaldıgımda o at gibi kızı m açtı kapıyı merhaba baban evde mi diye sordum kız panikledi tabiki evde degil onlar iki gün önce sivasa memlekete gittiler dedi durumlardan haberin var mı diye de ekledi evet dedim zaten onun için geldim televizyonlar yeterli gıda ve temiz su bulup bir yerlerde saklanın diyor dedi bende beni iki ay yetirecek kadar yiyecek var dedim hatta tüplü sobamda evimi gayet iyi ısıtıyor diye ekledim kız belli panik olmuştu dedim ulan he de senle beraber yeni insanlıgı kurayım