zombi günlükleri

tek başıma dayandıgım 14. günüm
hayat artık eskisinden daha zor bir çok şeyimi bu illet yaratıkların himayesine bıraktım leptopum evim arabam kız arkadaşım
en baştan beridir içimde bana bir şey olmaz hissi var evimde mutlu mesut otururken bir anda hayvan inilemesine benziyen bir ses duydum aşşagıya inip bakmaya bir cesaret bulamadım sonra camdan kafamı çıkarıp baktıgımda gördügüm tek şeyin 2 göbekli polisin bir yere ateş ettigiydi sonra konteynırdan fırlayan kedi gibi suratında renk kalmamış meymenetsiz bir şey gibsen gibilmez anlayacagınız polis arabasının üstüne çıktı albea bu duruma dayanamayıp tavandan çöktü kel göbekli olan polisin kolunu bir anda kapı verdi o sahneyi ölene kadar unutmayacagım genç olan polis panige düşerek tüm mermisini hatta biber gazını bile üstüne boşalttı o an bu canavarların ankaraya da geldigini anladım
savaşmayı bilmeyen fakat hergün hayat davası ile savaşan metroya ankaraya otobüse dolmuşa binebilmek için savaşan sakarya burgerda menü alabilmek için birbirimizle savaşan kişileriz neyse önce kamafulaj pantolonumu giyip botlarımı sıkı sıkıya bagladım aşşagıya inip genç polisi teselli etmeye başladım resmen bitmişti adam bugün bu kaçıncı lanet olası şeylerden kaçıncısı o adam benim babamdı gibi şeyler söylüyordu insan pgibolojisinden anlarım az çok adam bitkindi konuşmaya bile mecali yoktu sadece aglıyordu gariban dedim kalk panpa kendine gel polis otosuna yaklaştıgımda burnumu sanki lagıma sokmuşum gibi leşin kokusu geliyordu arabadan pet şişe ile suyu aldım polise hadi iç gibisinden bir hareket yaptım bir yudum alıyor bir damla aglıyordu üzüldüm haline o sırada iki üç tane daha ekip geldi durumu gören polis memuru direk kusuyordu bende ulan ne midesizim dedim.
o an bir polise abi bu ne takum bir şeydir demin komserin kolunu felan yedi aoç den mi kaçtı nasıl bir şeydir dedim bana cevabı bak oglum şimdi evine git kapını kilitle ne kadar yieyecegin varsa topla hatta tanıdıklarını da yanına çagır çok kişi olun bu illet yunanistandan sonra burada da çıktı silahın bıçagın sopan her neyin varsa yanında bulundur bir iki hafta dışarı çıkma sonra ordunun gelmesini bekle yoksa bitersin tarumar olursun dedi
şimdi keşke o gerizekalı polisin lafını dinleseydim diyorum... korktum açıkcası tırsa tırsa eve çıktım sürekli kulagımda o bögürtü sesi nat. geo. izledigim bir program geldi aklıma dünyanın sonu nasıl olucak diye yeterli enerji su ve besin kaynagı bulamayacagımız için ölecekmişiz dedim tek çare bu üç bileşeni elde etmek hemen 3 apartman ötemdeki bakkala girdim sabit abi sabit abi diye seslendim yoktu o yoktu da benimde zamana karşı oynadıgımın farkında olmam gerekliydi dışarı bir göz attım arabası da yoktu onun bu şekilde kaçması beni iyice tedirgin etti sonunda karşı koyamadım içimde hisse nerdeyse tüm kuru gıda rafını bir çöp poşetinin içine doldurdum o an gözüme sigaralar ve alkollere ilişti 4 şişe jack danielsi 4 karton daha açılmamış uzun malborayı da başka bir poşete koydum ve nerdeyse sürükliye sürükliye eve kadar getirdim sonra tekrardan pencereye yöneldim o cıvıl cıvıl olan sokaktan geriye kalan zombinin leşi ve o şişman polis memuruydu

to be continued