zombi günlükleri

dovhakiin - 14. gün
ekiple beraber komutanın verdiği yerlerden birine varmak üzereyiz. sabahın ilk ışıkları görünmeye başladı, etraf fazla sessiz. komutanın verdiği kağıtlar içinde başka bir not kağıdı buluyorum, açıp okuyorum. anasını gibeyim! komutan geçen gece gördüğüm yaratıklardan istanbul içinde 17 tane olduğunu 4 ünün öldürüldüğünü ancak geri kalan 13 tanesinin hala dışarda biryerlerde olduğunu yazmış. yazdıklarına göre bu kimyasal deneyle başka bir insan geliştirme deneyi karışınca insan üstü 17 denek mutasyonla beraber bu hali almışlar. görürseniz kaçın yazmış bin bide dalga geçer gibi.
ilerliyoruz. haritadaki ilk bölgeye çok yaklaştık. üsküdarda karacahmet mezarlığını geçtik yokuş yukarı çıkıyoruz. birden bahsedilen yerin capitol olduğunu farkettim. bizi buraya yönlendşrmesinin sebebi bundan 1 hafta önce üsküdarı kapitole kadar temizlemiş olmalarıydı. içerideki zombileri bilemem ama dışarıda neredeyse hiç zombi yoktu. yavaştan capitole girdik zek aptal gibi üzerindeki silahlarla metal dedektöründen geçince ortalık bir anda şenleniverdi. alarmı kapatmaya zaman kalmadan içerden stadyumdaymışız gibi dev bir uğultu yükseldi. "dışarııı" diye bağırdım ama bu mallar kaskatı kesildiler. koridorun sonunda bendiyim 100 sen de 200 zombi bize dogru koşmaya başladılar! dışarı çıkın diyorum ama sadece halo ve jasmin beni dinleyip dışarı doğru kaçmaya başladılar diğerleri ateş edip gelen zombileri durdurmaya çalışıoyor 20.. 30.. 40 tanesi öldü en az ama hala çok var. son kez haykırıyorum "dışarı çıkın amk!!!" ve kendimi dışarı atıyorum. içerden halen silah sesleri geliyor. sınırlı mermilerle dayanmaları mümkün değil...