zombi günlükleri

yarım saatlik beklemenin ardından binbaşı beni odasına alıyor. "bak delikanlı bu gördüklerini anlatman sana buradaki insanlar arasında popülerite kazandırmaz tam tersine telaşa sebebp olur" diyor ben şaşkınım. hayır efendim kimseyi dehşete düşürmek istemem diyorum. bu bilgiyi öğrenmen gerek ama seni bu bilgiyle burada tutamayız bu olayla ilgili herşeyi öğrendikten sonra paniğe kapılmayan nadir kişilerdensin diyor ve ekliyor; "zombi imha timine katılmaktan başka seçeneğin yok. belli ki yeteneklisin 12 gün boyunca dışarda tek başına hayatta kalan gördüğüm ilk insansın senden aldığımız silahlardaki susturucuları yapmak çok akıllıca birşey bunu çoğu asker bile bilmiyor. bu bilgiler de üstüne eklenince ekibe çok faydalı olacağını düşünüyorum. gitmezsen seni kovmaktan başka çaremiz yok. seçi,m yapmak için 1 günün var" diyor ve dışarı çıkıyorum. kafam allak bullak. bana verdikleri çadıra gidiyorum. çadır arkadaşlarımın "zit (zombi imha timi)" olduğunu öğreniyorum. konuştukça 8 kişilik bir ekip olduğunu ve sadece bu üstekilerden oluştuğunu öğreniyorum hiçbiri asker değil hepsi hayata kalanlardan. ama en çok hayatta kalan bile sadece 5 gün hayatta kalabilmiş 12 gün onlara imkansız gibi geliyor. kararımı veriyorum. tek başıma olmaktansa grupla olurum yaşama şansım artar. derin düşüncelerle uykuya dalıyorum. rüyamda babamı görüyorum, onu özlüyorum..