zombi günlükleri

mecburen bu fırsatı değerlendiremiyoruz, her şey istediğimiz gibi olacak değil ya. iyi yönden bakmaya çalışıyorum, bizim arabanın benzin sıkıntısı yok işte falan diyorum kendi kendime. bizim arabaya ulaşıyoruz, peugeot 206 beyler. kızları bindiriyoruz arabaya, x ve ben kapıya doğru ilerliyoruz. beyler geniş bi meydan burası, yurdun duvarlarında itibaren barikatlarla çevrilmiş, polis barikatlarıyla. ama hiç polis göremedik daha, neyse. kapıya doğru ilerliyyoruz, arkadaşın elinde taş var, ben önceden gittiğim dövüş kursları nedeniyle biraz teknik biliyorum. beklediğimiz aksine 2den fazla nöbetçi var. 2si tam kapıda, 2si de biraz daha geride olmak 4 nöbetçinin yerini tespit ediyoruz. ilk 2sini indiririz ama diğer 2si bizi görürse sıçışımızın resmidir. yaklaşıyoruz ilk hedefleri, kendi devletimden bi askere bunu yapmayı hiç istemiyorum; ama napalım yaşamak istiyorum amk. arkalarında yaklaşıyoruz, arkadaş taşı vuruyo bayıltıyo hemen, ben boynunu kitliyorum 10-11 saniye sonra benimki de yere düşüyo. silahlarını ve üzerlerindeki gerekli olabilecek eşyaları alıyoruz. pek de bi şey yok hani ama olsun. simdi ikimizde de g3 var, diğer askerlere doğru yaklaşıyoruz. yürürken silahı başka bi arabaya sürtüyorum hay kafamı gibeyim ben yaaa. askerler dönüyo bize.ilk göremiyolar ama sonra meraktan heralde birisi bize doğru yaklaşıyo. diğer asker 2 el ateş ediyo dışarı, karanlıktan göremedim ama zombiler sanırım.
bize yaklaşan askere bakıyorum, kısa boylu bi abimiz. hallederim diyorum silahı kullanmıycam diyorum, yaklaşıyo,
-abi kusura bakma dışardaki durumu merak ettik diyorum
-gençler burda dolaşmayın, hadi içeri diyo
-dekmüğü koyuyorum silaha diğer asker sesi duyuyo dönüyo doğrultuyo silahı. bizim arkadaş vuruyo adamı. vay muallak yaa. ama mecburiyet işte. diğer askeri de bayıltıyoruz, silahları alıp arabaya gidiyoruz