zombi günlükleri

yurtta 2 günümüz geçiyor, kızıl ve inciyle bayağı samimileşiyoruz.4 kişi ev arkadaşıymış bunlar, olaylar başladıgında bayağı panik yapmışlar. ordunun geldiğini duyguklarında kendi imkanlarıyla gelirlerken 4. kız su'nun gözleri önünde ısırılmış, su o hiddetle koşup kurtulmuş, bu yüzden şoktaymış.
arkadaşım iyice yayılıyo buraya ama ben diyorum olm yaraklara gelmeyelim bak içimde kötü bi his var oturuyoruz burda böyle, en ufak bi hatada yedik taku. yok abi yaa olmaz bi şey diyo. düzenli sıcak yemek var, su sıkıntısı yok. elektrik yok. duydugumuza göre buradaki en rütbeli asker bi yüzbaşıymış. görüşmek istiyoruz onunla, olmaz diyolar. e açıklama bekliyoruz amk noluyo napcaz oturcaz mı böyle diyorum, gerketiğinde açıklama yapılır diyolar. sinirleniyorum falan ama bi tak yapamıyorum tabi ordunun kontrolünde mekan lan napcakmışım bakalım. kızıl da benim gibi merak ediyo neler oldugunu.
aynı günün akşamı, yüzbaşı büyük salona giriyo, tüm gözler bunda tabi. ayağa kalkıyorum ben de bakıyorum ne diycek diye. yükseltiyo sesini

-biliyorum herkes mantıklı bi açıklama bekliyor
salonda bi uğultu yükseliyo
-bikaç gün daha burdayız, tugayımızda işler kontrolünden çıktı, bölgenin tekrar ele alınmasını bekliyoruz diyo. bikaç şey dha diyo zombileri falan anlatıyo, yunanistan-deney olayı işte