yanlızlığın ne olduğnu bugün tekrar anladım

sürüklüyorum çaresiz yalnızlığımı
aldırmazlığında, acımasızlığında istanbul'un
yitik umutlarımla yaralı, vuruk
yürüyorum kalabalık caddelerde
yürüyorum bilmeden nereye gittiğimi
amaçsız bitkin donuk...

herhalde hepimizin bir beklentisi var ki bu hayattan, hala nefes almaya devam ediyoruz. kanadımız kırılsada, hayallerimizin gerçekleşmeyeceğini dillendirsekte, amaçsız bir yürüyüş içinde olduğumuzu söylesekte, içimizde bir yerlerde , belkide kalbimizin derinliklerinde kendimizden bile gizlediğimiz bir tohum vardır... umutsuzluğumuzdan korumak istediğimiz bir hayaldir belkide bu tohum. belki dilimize düşerse kirleneceğinden korktuğumuz, yalanlarla kirlenmiş dilimizden saklamaya çalıştığımız bir tohum, bir beyaz bulut. ne istersek ona benzetebileceğimiz bir bulut... o tohumun yeşerip, bizi bu donukluktan alıp yeşilin tüm tonlarına ulaştırmasını bekliyoruz bu hayatta. yoksa bir manası olmazdı bu yürüyüşün bu amaçsızlığın ve bu donukluğun...

http://www.youtube.com/watch?v=AC3Y8kzk7aA