bir minik kız çocugu

ona hergün ratlardım kuyruğun bir ucunda
bir minibüs parası sımsıkı avucunda
uykusuna doymamış kırpışan gözleriyle
anlarsa baktığımı başı inerdi öne
bildiğim kadarıyla ölmüş anne-babası
okulundan koparıp işe koymuş ablası
ne rüyalar görürdü kim bilir yol boyunca
hep gülümserdi yüzü ansızın uyanınca
bir minik kız çocuğu saçları darmadağın
yollarda yalın ayak üşürüşür üşür elleri
meraklandım bir kaç gün durakta görmeyince
tanıyanlar söyledi inanmadım ilk önce
dalmış bir gün rüyaya mavi önlük içinde
fabrika değil sanki bir okul bahçesinde
i̇şte o an dişliler kapmış iki elini
böyle ödemiş yavrum rüyanın bedelini
tebessüm donup kalmış ağzının kenarında
soluvermiş minik kız henüz ilk baharında
bir minik kız çocuğu bir minik kuş yüreği
ölümün kucağında üşür üşür üşür eller