alın size pırıl pırıl cam gibi atatürk lan

çok atatürkçü bir vatandaş değilim. ama sanırım atatürkte göze çarpan, ardıllarında da bulunmayan en büyük özelliği şimdi keşfettim.

şu ana kadar gödüğüm en zarif lider atatürk. üslubu, mesajı, tavrı... onu örnek yapan da bu galiba. türkiyeyi atatürk'ün becerdiğinden 10 kat daha ileriye taşıyacak bir lider gelebilir. bu çok zor ama gelebilir. fakat atatürk kadar zarif olacağını zannetmem.

ne kadar beyefendi, ne kadar hayranlık duyulası.

derler ya. centilmen diye. ingilizcesi gentleman. ayırın şimdi bu birleşik kelimeyi: gentle man.

işte atatürk tam bir centilmenmiş. herkesin samimi olmayı isteyeceği türden bir adam. onun dışındaki herşey teferruat. siyasi konjonktür bir lideri, amacından saptırabilir, yapmayı planlamadığı şeyleri yaptırtabilir. mühim olan, tüm o rütbelerden, mevkilerden arındığında geride kalan şeydir bence.

atatürk'ün devlet liderliğini ve askerliğini çıkartın, geriye, felsefe ve geometri çevirileri yapan, kitap kurdu, oturmasını kalkmasını bilen, adabıyla içen, kadından anlayan, hayata balık ölüsü gibi boş gözlerle değil, algılayarak bakan, sohbeti tatlı ve kafası çalışan bir insan kalır.

liderliğini bir kenara bırakıyorum. fakat yukarıda saydığım şeyler, bir insanı sevmek için yeterlidir. hepimiz böyle bir dedeye, babaya, abiye, arkadaşa sahip olmak istemez miydik?

zerafet budur işte.

(edit: eksiyi basan arkadaşın aklından geçeni bilirsem, ona göre cevap verebilirim zannımca. ben burada atatürkün politikasına değinmedim. çünkü siyasi hamlelerinin önemli bir bölümünü tasvip etmiyorum. bunu tartışmaya da niyetim yok, yığınla kitap okudum, milliyetçiliği putlaştırmış ya da marx'ı allah sanan insanlara birşey algılatma çabasına girmem boşa. ben atatürk'e değil, "mustafa'ya" baktım, bilgiyi ve bilmeyi seven, filozof tabiatlı bir adam gördüm, bunu dile getirdim. yanlışı nerede yaptım acaba?)