1. 2726.
    +14
    işte bu ahval ve şeraitte sonunda sınavları ve koca yılı bitirip ailemin yanına dönmüştüm, beni sıcak yuvama, sevgi dolu kollarına aldılar,

    anneannem adeta çıldırmıştı sevinçten, 6-7 çeşit hamur işi, poğaçalar ,kekler, kurabiyeler, sürüyle yemek, pilavlar, köfteler, patatesler (kalbime giden yolun midemden geçtiğini bilirdi ;) ) kucaklaşmalar, hasret gidermeler.. zaten ilk 2-3 gece anneannemin dizinde uyuyakalmışım muhabbet ederken *

    kardeşim büyümüş, zaten aramız her zaman iyiydi, ama aklı daha da ermeye başlayınca daha da iyi olacağa benziyordu, onunla bol bol yattık yuvarlandık,

    benim klagib bir hareketim vardır, bunu iki üç sene öncesine kadar yapıyordum,

    okuldan eve döndüğüm ilk akşamları, bir nevi ritüelleşmiş şekilde, koltuğun sırt kısmından babamın üzerine devrilirim bilerek (rezil herifim biliyorum tamam * ) o da her seferinde "tamam len kalk eşşek sıpası, koltuğu kırıcaz" der..bu olay hiç sekmemiştir, geçen bayramda gittiğimde gene yapacaktı da artık bu sefer harbiden koltuğu giberiz diye yapmadım, yani utandığımdan değil *

    annem zaten kankanın hası, bahsetmiştim daha öncede.

    yani ev ahalisiyle her şey yolunda, her ne kadar ben artık içten içe büyük oranda değişmiş ve tahmin edemeyecekleri şeyleri yaşayıp görmüş olsam da, sonuçta onlar benim biricik ailemdi, yaşadıklarımı unutumaz, ya da silemez, geri alamazdım, ancak dondurabilirdim, evet,

    pause tuşuna basar, ve başka bir monitörde, eski hayatımı ve eski beni repeat lemeye devam edebilirdim.

    öyle yaptım.

    peki başka neler yaptım o yaz?

    neler yapmadım ki? neler yapmadık ki?
    ···
   tümünü göster