çocukken yapılan şerefsizlikler

ölmek üzere olan kediyi gömmüştü bi arkadaş. vavama söyleyip çıakrmıştık. sonra ölmüştü tabi.

çekirgenin zıplama uzuvlarını koparıyorduk

kediyi 3. kattan aşşağıya atıyorduk

canlı balık yutmuştum.

aklıma geldikçe yazarım.

bu arada hayvan severim

müftünün kapısının önüne 1 litre sidik bırakmıştık.

geçen otobüslere yumurta veya çamur fırlatırdık. bi gün fena patlamıştı. şöfer gibçekti az kalsın.

taksi zilleri vardı onlara basardık günde 4 kere falan.

lojmanın bodrum katında bıldırcın besledik. yumurtlamıyor diye arkadaş gibmeye kalkmıştı hayvanı

bi keresinde bi kediye ateş etmiştim. yarım saat can çekişerek ölmüştü.

bu çok efsanedir: kurbağayı zütünden kamış sokup şişirip yere koyup güm diye patlattım. ama sonra çok pişman oldum. bu gerçek beyler. ciddiyim

o zamanlar boluda oturuyorduk, endüstri meslek lisesinin talaş atığı olan bi atöylesi vardı. bıldırcına yuva için oraya gitmiştik. elde de kibrit. talaşları yakmaya başladık. görüntü güzel oluyordu. toz tolaştı çünkü. sonra durdurmadık direk kaçtık. allahtan yakalanmadık. polis bizim başsavcıya rapor verirken çocuklardan şüpheleniyoruz dedi bende yine çocuklara kaldı diyince bana bakmıştı. az kalsın gibişyordu pekekent