26 yaşındayım ve milli olmadım lan

açık açık yazıyorum beyler, saklamaya gerek yok samimi bir itiraf ha "neyin saklaması yarraam" diye soracak olursanız ulan içimi dökmek istedim be, derim size

beni tanıyan arkadaşlarımın hepsi daha 16 yaşındayken milli olduğumu zannediyor, önce keraneye gidip karıya çaktım sonra lisede manita yapıp zütürdüm falan, 20'li yaşlara kadar öyle ya da böyle baya manita ayıkladığımı düşünüyorlar, onları buna inandırmak pek de zor olmadı zaten

bütün hayatım yalanlar üzerine kurulu çünkü, asosyalliğimi insandan kaçan ruh hastası tavırlarımı toplumun içine karışıp çevre edinebilmek için yalanlarla saklamak zorunda kaldım, insanlara anlatacak hiçbir hikayem olmadığı için kendi kendime birşeyler uydurmaya başladım ilgi çekici yaşamışım gibi şeyler, hayatımda yolunda giden hiçbir şey yok heyecanlandığım hiçbir şey kalmadı artık 22-23 yaşlarında tam bir 31 bağımlısıydım her gün en az 4-5 kez asılırdım son bir senedir 31 bile çekmedim

ufak ufak hırsızlıklar yapmaya başladım, taktan hayatıma biraz olsun renk katar diye düşünmeye başladım ama daha sonra büyüdü bu çalma işi çünkü ne kadar büyük mal aşırırsan o kadar heyecanlı olurdu, dayak da yedim bu yüzden dayak da attım ama, ben size yediğimi anlatayım dükkan adı ya da ilini vermeden, baya pahalı bir şeyi hafif kalabalıktan yararlanıp yürüttüm gece vakti kapının yanında masada oturan iki genç beni fark edip ara sokaklarda koşturmaya başladı ama nasıl koşuyoruz dalağım şişmiş dudaklarım mosmor kıskıvrak yakalayıp 10 dakka sağlam bir dayak attılar, öyle birşey ki hepimiz koşturmacadan geberiyoruz dinlenip dinlenip tekrar giriyoruz birbirimize ahahaha hatırladıkça gülerim

velhasılı kelam hayatımdaki tek renk hırsızlık arkadaşlar, bırakmam mümkün değil ufak ufak devam ediyorum