yanlızlığın ne olduğnu bugün tekrar anladım

kimilerimiz yaşıyor, kimilerimiz bedenlerini sürüklüyor, kimilerimiz ise belirsizliklerin ortasında öylece duruyor. düşünüyorum bazen bir sahilde olsam ve dev tsunami dalgaları iki dakika sonra bulunduğum sahili vuracak olsa... acaba kollarımı acar beklermiydim, yoksa diger insanlar gibi çığlıklar içinde tepelere doğru koşarmıydım??? bu soru içimi kemiriyor çoğu zaman. acınası bir çağresizlik mi bizi hayata bağlayacak, yoksa korku mu, yoksa umut mu? hayatla ölüm arasındaki perdeye yaklaştıkca kararlarımız kesinleşiyor olmalı... bir ucurum kenarındaki belirsizlik gibi. baktığınız zaman ucsuz bucaksız bir tablo, sanki tüm dünya sizin ve ayaklarınız altında... her nefes alışında o içine dolan güç... fakat bir adım attığın an aslında ne kadar çağresiz olduğunu yüzüne vuracak gerçekse ortada,,, gerçek sana uzaktan bakıyor ve küçük firavunluğun ile dalga geçiyor... iddaa ettiğimiz hiçbirşey değiliz aslında bu hayatta... aslında bunun farkına varmamız ise,,, en azından benim umutlarımı bitiren başlangıç...