intihar etmeyi ilk kez bu kadar

ciddi düşünüyorum. beni bu noktaya getiren hastalıklarım daha doğrusu takıntılarım. hiç özgüveni olmayan, yalnız, asosyal, sosyal fobileri olan, ezik birini bir düşünün. bu adamın kaybedeceği daha ne olabilir. işte ben o noktadayım. 23 yasındayım , söyle bir bakıyorum da geçmişime. bunca sene zaman geçirmişim sadece. zaman geçirmekle kalmamışım kendime eziyet etmişim o derece. hala da devam ediyor bu durumum . dediğim gibi takıntılı hastalıklı bir karakterim var. mesela aynanın karşısına geçiyorum kusurlarımı bir bir buluyorum.. bakıyorum bakıyorum sadece bakıyorum saatlerce. aynaya her açıdan binlerce kez bakıyorum bu süre içinde midem bulanıyor baktıkça kendime. hayata küsüyorum. sonra köşeme çekilip kendime zarar veriyorum. bu sadece bir örnek aslında. beni daha iyi anlamanız için. bunlar gibi onlarca takıntım var. bu tarz sıkıntılarımdan dolayı asosyalim. yalnızım ve özgüvenim yok. insanlarla iletişim kurmak istemiyorum. dışarı çıktığımda tedirgin oluyorum, utanıyorum. tedavi aldım. ilaçlar kullandım. yatalak oldum. etkisi olmadı. onca maddi yükümlülükte sıkıntısı. bence insanın kendisinde bitiyor mesele. ben beceremedim. neyse kısa kesiyorum yazmayacağım daha fazla ama inanın anlatsam şaşırısınız acırsınız bana. çünkü daha fazlası var. birkaç senedir ailem için dayanıyordum bu ızdıraba. özellikle kardesim icin kucuk olduğu için çok fazla etkilenir diye dusunuyordum. annem ve babam kaldırabilirler nasıl olsa yetişkinler aklı basında insanlar. onlar elinden geleni yaptılar. hatta belkide benden daha fazla çabaladılar. birazda umudum vardı ne yalan söyleyim. belki birşeyler değişebilirdi. ama olmadı. sıfır noktasındayım. gün geçtikçe daha fazla acı çekiyorum. ölümden de korkuyorum aslında ama böylesi daha iyi olucak sanırım. siz siz olun yapmak istediklerinizi gerçekleştirmek için çabalayın. hayatınız yaşayın. ben yapamadım. yapamadığım için gibtirip olup gidicem belki simdi değil ama yakında.

not: veda mektubu falan değil bu. içimden gelenleri paylaştım. bunları anlatabileceğim kimsem yok.