bir katilin hayatı

geceden yatakları topladık, ranzaları kapılara dayadık, boru, sopa, şiş, bıçak
kimde ne varsa aldı eline
çarem yok onlara ayak uyduruyorum
uykusuz, huzursuz mu huzursuz bi bekleyiş
sigaralar ümitleri tüketiyor, tükenmiş ümitler sinirleri geriyor
her an birilerinin birilerini boğazlayabileceği bir ortam
hayatımın en huzurlu sabah ezanından sonra bir başka 'en' i daha hissediyorum
en korktuğum sabah, duymadığım ezanla başlıyor

koridorlarda kimseler yok
mücadele direnişli geçsin diye koğuşlara kitledik kendimizi
ya canımız ya davamız sloganlarıyla demirlere vuruyoruz
bazı koğuşlar yatak yorgan yakmış, kokusu bize kadar geliyor

derken sirenler çalmaya başladı birden
siren çığlık attıkça korkuyor da olsa insan, daha da bi hiddetleniyor
elimize koğuştaki camdan sığan ne geçiyorsa yakıp aşağı sallıyoruz
ve işte başlıyor