yanlızlığın ne olduğnu bugün tekrar anladım

üzülmemek gerçekten elde değil. acı cekmekte. fakat şikayetçi değilim. bu iki gerçek hala kalbimin attığına beni inandıran birkaç duygudan biri. ya onlarıda unutup sahte bir gülen yüz ardına saklanan insanlardan biri olsaydım... aslında insanların birçoğu yanlız, sadece dost bildikleri riyakarlar var, yada kendi riyakarlıkları... kimsenin kesmedi bir oyunun figuranı olmakta ısrar eden, başlarını kuma gömen insanlar bircoğu... onlarda belkide olayın farkındalar, biliyorlar... fakat yanlızlık herkezin harcı değil, riyakar ilişkileri, onurlu bir yanlızlığa tercih ediyorlar. bilemiyorum... insanlar gülerken eğlenirken hep gülmekten karnım ağrıdı diyorlar; üzülürken, acı çekerken ise kalbimiz sızlıyor, gögüs kafesimiz dar geliyor... hangisi daha gerçek bir his şu hayatta... kim gerçekten yaşıyor, kim zamana kapılmış savruluyor...